Het verhaal achter de naam Waterschrijver

Een kolonie schrijvertjes zwom in de sloot voor mijn huis heen en weer. Hun schrijfsels waren sierlijk, bewegelijk, verrassend en verdwenen vervolgens in de rimpels van het water. Het geschreven woord verliest haar kracht als het vast zit of de status van een wet krijgt. Deze glinsterende waterlopertjes lieten mij zien hoe taal blijft spreken. Hun levendige bewegingen passen ook bij het vertellen van of luisteren naar verhalen. Ik dacht dat de naam van deze beestjes ‘waterschrijvertje’ was. Het was zo'n schitterende vergissing die de naam voor mijn bedrijf werd. 
 

Schrijvertjes hebben twee paar ogen. Met het ene paar ogen kijken ze boven water, met het andere paar ogen onder water. Die kwaliteit gebruik ik ook in mijn werk. Ik combineer mijn slimme hoofd met mijn intense gevoel en warme hart. Ik hoor wat mensen zeggen en zie wat er nog meer leeft onder het oppervlak van de eerste woorden. In verhalen verbind ik de vele lagen van betekenis bij mensen en gebeurtenissen. In de visies die ik maak verbind ik het persoonlijke niveau van verhalen met het abstracte niveau van strategie. Ik hou ervan om de leefwereld van mensen en de systeemwereld van organisaties samen te brengen.