Empathie en uitschelden: gemeenten in transitie

“Hij werkte bij een woningbouwvereniging in een moeilijke buurt in Deventer. Luisteren naar de bewoners, dat wilde hij. Niet dat hij daarvoor steun had bij de directie. Op zijn dienstfiets reed hij door de wijk en stopte bij een man die in de tuin stond. Deze begon te schelden over de vuile woningbouwvereniging. "Ik ben van de woningbouw", was zijn reactie. Toen mocht hij in de tuin komen en kreeg nog meer klachten over de woningbouw over zich heen. Hij luisterde. Hij werd uitgenodigd binnen te komen. Daar veranderende het gesprek. Uiteindelijk liet de bewoner hem de illegale tatooshop in de schuur zien.”

Dit verhaal hoorde ik tijdens het werkatelier van de bijeenkomst “Ruimte voor avontuur” in Enschede met als thema “Inwoners vullen de ruimte”. Het was de tweede bijeenkomst in een serie van drie die de provincie samen met vijf gemeenten en mij organiseert. Op deze bijeenkomsten presenteren we de resultaten van de vijf experimenten over de transities en de nieuwe verhoudingen tussen overheid en samenleving. Eén van die resultaten is deze film over het verhaal van Torteltuin dat ik in Zwolle heb opgehaald in een verhalende evaluatie. Ik ben er supertrots op. Hij laat mooi het verhaal zien van een nieuwe manier van besturen >>.

Vervolgens gingen we in werkateliers aan de slag met eigen vragen en casussen. Het werkatelier waar ik mij aansloot ging over de herontwikkeling van leegstaande schoolgebouwen samen met inwoners. 

Luisteren
De transities bij de overheid vragen aan ambtenaren en bestuurders dat ze luisteren naar wat er leeft bij de mensen. Soms willen gemeenten die stap niet maken omdat ze bang zijn dat ze hun eigen probleem organiseren. Er is geen garantie dat de verhoudingen zich herstellen. Maar deze gesprekken kunnen wel heel veel opleveren. Voor ambtenaren en bestuurders wordt een beroep gedaan op hun empathisch vermogen. Hoe beleven inwoners de werkwijze van de gemeente? Het voorbeeld van de woningbouw laat zien dat die gesprekken ook helemaal niet makkelijk zijn. Maar het leverde wel iets op:

“Deze ervaring in de buurt zorgde ervoor dat de medewerker bewonersbijeenkomsten kon organiseren. Bij de eerste ontmoeting stortten de inwoners hun hele bak ellende over de mensen van de woningbouw heen. Bij de tweede bijeenkomst kwam er nog meer bagger op tafel. Bij de derde bijeenkomst gingen de bewoners door over alles waar ze boos over waren. Bij de vierde bijeenkomst ontstond een gesprek en hebben ze een opruimactie en andere zaken geregeld. Uiteindelijk zijn de woningen uit die buurt opgeknapt in een tijd dat er geen geld was voor renovaties. Nu werkt hij bij een gemeente en gebruikt hij deze ervaring. “

Storytelling en co-creatie zijn de woorden die de aanwezigen geven aan de nieuwe processen die gaande en nodig zijn. Met storytelling en co-creatie kunnen gemeenten vormgeven aan luisteren en empathie.

Co-creatie
15 april is de laatste bijeenkomst over de transities en de nieuwe verhoudingen tussen overheid en samenleving. Deze keer is de gemeente Dalfsen de gastheer. Deze bijeenkomst gaat over co-creatie, de samenwerking tussen overheid en samenleving en hoe dat het lerend vermogen van een organisatie versterkt. Hier kun je je aanmelden voor de sessie met co-creatie >>.